میخ
بزن!
یک،
دو،
سه
محکم تر!
بزن!
یک،
دو،
سه . . .
دردم نمی گیرد
بزن!
این را به پایم بزن!
آن یکی را به بازویم
کتفم،
پیشانیم،
دهنم،
سینه ام،
یکی هم بزن به مغزم
یکی بزن بر قلمم
یکی به دفترم
و . . .
یکی هم به شعرم
- درست بر پیشانی شعرم!
اصلاً،
اسم شعرم را می گذارم
"هزار میخ حضورت"
+ نوشته شده در پنجشنبه شانزدهم آذر ۱۳۹۱ ساعت 21:16 توسط م.سهیل (مهدی مرسلی)
|
